story#1 saya dah besar.

Hari tu, entah kenapa kita diasrama. Tempat first kita kenal. Saya elakkan diri saya dari terserempak dengan awak. Saya sembunyi belakang tiang. Awak dengan kawan-kawan awak. Saya sorang-sorang time tu.

Awak beratur nak ambik makan, gelak-gelak time tu. Serius awak comel. Saya kental tabahkan hati beranikan diri pi beratur jugak. Gila nak berlapar. Dalam hati saya doa “mintak-mintak awak tak nampak saya”

Lepas beratur, meja makan penuh, yang ada tempat kosong hanyalah meja depan mengadap awak. Gila. Time ni lah meja nak penuh pulak kan, time ni jugak kau nak buat perangai kan. Perlahan-lahan jalan pi depan awak, maksud saya, kerusi depan awak. Tuhan, tolonglah bangunkan aku, dan cakap ini sekadar mimpi. Aku mohon.

Kring kring ------ “dah bangun belum? Dah pukul 6am ni, kan lewat pulak pi exam”

Senyum. Benar, ini mimpi. Doa aku dalam mimpi, Tuhan makbulkan. Gila kau tak seronok bila kau mimpikan orang yang kau taknak mimpi, dan doa kau supaya kau dikejutkan sebelum kau jumpa orang yang kau taknak jumpa termakbul. Untuk awak yang saya TERmimpikan ni, kalau awak meroyan sebab mimpi awak separuh jalan sebab saya bangun sebelum mimpi tu sempurna, tu masalah awak. kahkahkah

Bila kita bermimpi, secara saikologinya awak rindu saya. Tu pakar yang cakap, bukan saya memandai. Tapi tak kisahlah, sama ada saya rindu awak, atau awak rindu saya, saya malas dah nak pikir. Yang pasti, saya tak rindu awak pun. Rindu, cuma tak banyak, dah pudar dah.

*senyum*




you know who you are.